Przemijanie

Mam dwie skrzynki które wypełniam Waszym dzieciństwem. Tak byście pamiętali... Nie, tak bym ja mogła się nim nasycić. Bym mogła wspominać pierwsze Body, pukiel kruczo czarnych włosów, opaskę ze szpitala z którą łącze pierwszy milion myśli gdy Cię ujrzałam. Wrzuciłam tam też gazety, by wspominać modę, problemy polityczne i czasy w jakich się narodziliście.  Są też pierwsze buciki i książka pełna zdjęć. Nie mogę jednak zamknąć tam Twojego śmiechu, tego który rozśmiesza mnie do łez, burzy loków, spojrzenia, głosu który każdego ranka jest moją melodią. Pewnie z czasem będę musiała zachwycać się nową Adel, gdy wyrośniesz z tego dźwięku. Nie mogę zamknąć tu Twojej aksamitnej skóry i jej zapachu, dotyku pod moimi palcami gdy Cię ugniatam, ściskam, całuje. 

Najlepszych słów " boli mnie piętro" gdy chcesz na ręce, zawsze boli cię pięta, "mamusiu kocham Cie" - nie te głębokie na dobranoc, tylko te szybsze od karabinu maszynowego, asekuracyjne przed ujawnieniem psoty. "Nino" i obowiązkowy czas na tulanki to wszystko przeminie, wiem. Pisk na widok taty <3... jak biegniesz by przytulić mnie rano. Twój ciężar gdy mnie przygniatasz, chcąc zagarnąć sobie całe moje ciało. Godzinne kąpiele każdego dnia i niezliczona ilość pomysłów jaką mnie bombardujesz. Nie jestem w stanie tego spamiętać, a niejednokrotnie myślę że jesteś geniuszem. Jak gestykulujesz przekonując do swojej racji, jak napinasz mięśnie stając w obronie siostry, przymykasz oczy i widzę jak wielki w Tobie mężczyzna. Chcę to wszystko zamknąć i dawkować sobie jak własną porcje endorfiny, gdy uciekniesz w dorosłość, odejdziesz w inne ramiona, gdy będę stara, chcę pamiętać wszystkie nasze piękne chwile.

Tak szybko rośniecie


Nie nadążam.